|
| OVAKENT'TE YAŞAMIŞ BİR GARİP, VESİLE MOLLA GÜLTEN |
|
OVAKENT'TE YAŞAMIŞ BİR GARİP, VESİLE MOLLA GÜLTEN
Henüz güzel komşuluğun, yardımlaşmanın, sevginin, saygının ve misafirperverliğin çok değerli olduğu 1950’li yıllarda Ovakent’te yaşayan, o zamanlar kaç yaşında olduğunu tam bilmediğim, eğilerek iki büklüm yürüyen yaşlı bir kadın vardı. Adı Vesile Molla idi. Bu kadın Ovakentte Çay içi denilen Camikebir camisinin doğusuna düşen derenin kenarındaki tek odalı evinde yapayalnız yaşardı. Vesile Molla genç yaşta evlenmiş, 10 tane çocuğu olmuş ama çocuklarının hiç biri yaşamamış. Çocukları ölünce evlatlık almış, o da vefat etmiş. Eşi de ölünce yalnız başına yaşamını sürdürmeye başlamış.
Yaşı 60 ve üzeri olan Ovakentliler belki hatırlayabilir, Vesile Molla, gündüzleri evinde pek fazla durmaz, Ovakentte çarşıda, belediyenin önünde dolaşır, sokaklarda gördüğü naylon poşetleri, Gripin kutularını, parlak kâğıtları, ip ve kartonları toplar evine götürür odasına yığardı. Hani şimdilerde çöp ev diyorlar ya evi aynen öyleydi. Akrabaları evini sık sık temizler, derler toplar, odasındaki gereksiz olan her şeyi boşaltır, ilgilenirlerdi. Fakat o, eşyalarının hiç birisini attırmaz, akrabaları gittikten sonra ne bulursa tekrar geri, evine taşırdı. Ovakent Camikebir camisinin restorasyonu sırasında çıkan hafriyat artıklarını bile evine taşımıştı. Avlu kapısından evine girince odasına gitmek için bu harfiyat artıklarının arasında oluşan patikadan geçmek oldukça zordu. Hastalanınca akrabaları bakmak için onu Kavaklıkuyudaki incir bahçesine götürmüşler. Fakat bahçede bir kaç gün durduktan sonra sıkılmış olmalı ki, komşuları olan Ganime teyzeye para vererek kendisini eşekle köydeki evine bıraktırılmış. Kaç yaşında öldüğü kesin olarak bilinmeyen Vesile Mollanın 95 – 100 yaşlarında vefat ettiğini söyleyen akrabaları Ovakentte birçok genç kıza Kuran öğrettiğini bildirmiştir.
Evinde durmayı sevmeyen ve sürekli dolaşan Vesile Molla hava kararınca sokaklardan evine dönerdi. Ne zaman evine erzak ve yemek götürsek evinde sesli olarak eski yazı kitaptan gözlüğü ile kuran okurken bulurduk onu. O, Kimseden hiç bir şey istemez, elektriği olmayan tek odalı evinde yalnız başına yaşardı. Kendi kendine konuşur, kuran okumadığı zamanlarda kimin için olduğunu bilmediğimiz ağıtlar yakardı. Mübarek ramazan olduğu için hatırladığımı sandığım, hangi yıl öldüğünü bilmediğim Vesile Mollaya Allah rahmet eylesin. Mekânı cennet, ruhu şad olsun…
|
|
